เธอเตรียมตัวจะนอนแล้วนะ แต่ต้องยกอาหารและเครื่องดื่มไปให้ท่านประธานบนที่พักส่วนตัวยามค่ำคืนโดยที่เธอสวมชุดนอนเนี่ยสิ ถึงจะเป็นชุดนอนที่สุภาพก็เถอะ แต่ที่แย่ยิ่งกว่านั้น...กลับพบเขาสวมเพียงบ็อกเซอร์ตัวเดียว มันหมายความว่ายังไงกัน ถึงเธอจะขี้ขลาดแต่ไม่ได้โง่เขลา จะได้ไม่รู้ว่าตนเองเสี่ยงกับการเสียสาวมากแค่ไหน
“เธอชื่ออะไร” ในที่สุดเซลาเมสก็เอ่ยขึ้น
“เจน...จะ...เจนจิราค่ะ” คนที่นั่งบีบมือแน่นตกใจตอบตะกุกตะกัก เธอคลายมือออกจากกันแล้วนำมาเช็ดเหงื่อกับกางเกงนอนของตัวเอง
“เจน...เธอพร้อมแล้วใช่มั้ย” หลังจากถาม เขาก็สูดหายใจลึก และสายตาก็เอาแต่มองหน้าอกของเธอที่สะท้อนขึ้นลง ซึ่งดูก็รู้ว่าหญิงสาวกำลังตื่นเต้น
“ค่ะ ท่านประธานจะรับอะไรก่อนดีคะ เครื่องดื่ม หรือว่าอาหาร” เจนจิราตอบโดยไม่ยอมสบตา เพราะหัวใจของเธอกำลังสั่นอย่างรุนแรง และยังเข้าใจว่าผู้ชายที่อยู่ในสภาพเกือบเปลือยถามถึงการให้บริการเหมือนพนักงานเสิร์ฟอาหารคนหนึ่ง
“อืม...ขอเป็นคุณก่อน”
เธอกะพริบตาเร็วๆ แล้วจ้องเขาด้วยความตกใจ ซึ่งมันกลายเป็นเรื่องย่ำแย่ เพราะเจนจิราไม่สามารถละสายตาจากมนต์เสน่ห์ของดวงตากับใบหน้าหล่อที่เปี่ยมไปด้วยพลังซึ่งตรึงเธอเอาไว้ราวกับถูกสาป
เจนจิราคิดว่ามันคือฝันร้ายเพียงคืนเดียวคงจบกัน แต่ลูกชายวัยห้าปีของเขากลับต้องการเธอไปเป็นพี่เลี้ยง แล้วเจ้าหนูบัสเซผู้หวงพ่อก็ใช้พี่เลี้ยงเปลืองที่สุด หญิงสาวต้องเผชิญหน้าทั้งพ่อและลูก ไม่รู้ว่าใครจะแสบกว่ากัน แต่ที่แน่ๆ สองพ่อลูกเจ้าเล่ห์พอกัน!